ಪುಣ್ಯಕೋಟಿಯ ಕರು

ಹುಲಿಗೆ ಮಾತು ಕೊಟ್ಟು
ಅದನಲ್ಲೆ ಕಾಯಲು ಬಿಟ್ಟು
ಕರುವನು ಕೊನೆಯ ಬಾರಿ
ಕಾಣಲು ಪುಣ್ಯಕೋಟಿ ಮನೆಗೆ ಬಂತು

ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಸೋತಾ ವದನ
ದುಗುಡದಿ ಬತ್ತಾ ಕಣ್ಣು
ಸತ್ಯವ ನುಡಿಯದಾ ಬಾಯಿ
ಕರುವನು ಪುಣ್ಯಕೋಟಿ ನೋಡಿತು ನಿಂತು

ಅಮ್ಮ ಬಂದ ಖುಷಿಗೆ
ಕಂದ ಮೇಲಕೆ ಜಿಗಿದು
ಹಾಲನು ಬೇಡುತ ಓಡಿ
ಪುಣ್ಯಕೋಟಿಯ ಕರುವು ಎಗರುತ ಬಂತು

ಕೆಚ್ಚಲಲಿ ಹಾಲೆ ಇಲ್ಲ
ಅಮ್ಮನು ಕಾಯಲೆ ಇಲ್ಲ
ಮಗುವನು ಒಮ್ಮೆಗೆ ಸವರಿ
ಸುಮ್ಮನೆ ಅತ್ತಳು ಪುಣ್ಯಕೋಟಿ ಮತ್ತೆ ಹೊರಟು ನಿಂತು

ಕರುವಿಗೆ ಆಗದು ಅರ್ಥ
ತನ್ನ ಸಮಾಧಾನವಾಗಿದೆ ವ್ಯರ್ಥ
ಅಮ್ಮ ತಿರುಗಿ ಹೊರಟಿರುವುದಕೆ
ಪುಣ್ಯಕೋಟಿಯ ಕರುವಿಗೆ ಅಳುವೇ ಬಂತು

ಹುಲ್ಲು ಖಾಲಿಯಿರಬಹುದು
ಆದರೆ ತನ್ನ ತಪ್ಪಲ್ಲವದು
ಬಂದೊಡನೆ ಅಮ್ಮ ಸಂಜೆ
ಹೇಳಬೇಕೆಂದು ಕೊಂಡು ಕರುವು ಕಾಯಿತು ಬಾಗಿಲ ಬಳಿಯೇ ನಿಂತು